Είναι αδικία να μοριοδοτείται ο βαθμός απολυτηρίου σε θέσεις του δημοσίου. Πλέον, μπορεί κάποιος εύκολα να σπουδάσει ότι επιθυμεί χωρίς να απαιτούνται τα ανάλογα μαθήματα στο λύκειο. Κάποιοι επιλέγουν εύκολα μαθήματα (πχ γυμναστική, οικογενειακή αγωγή) προκειμένουν να έχουν ένα υψηλό γενικό και να εξασφαλίσουν με επιτυχία την εισδοχή τους στα ιδιωτικά πανεπιστήμια της Κύπρου ή του εξωτερικού. Την ίδια στιγμή, υπάρχει μια μεγάλη μερίδα νέων (γέννηση την δεκαετία του 70 και 80) όπου για να σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο της Κύπρου ή στα πανεπιστήμια της Ελλάδας επιβαλλόταν να επιλέξουν μαθήματα όπως ενισχυμένα μαθηματικά, βιολογία, αρχαία ελληνικά, λατινικά ανόλογα φυσικά με την σπουδή. Όταν πήγαν να σπουδάσουν αυτές οι γεννιές η δημόσια εκπαίδευση ήταν μονόδρομος καθώς η ιδιωτική εκπαίδευση δεν ήταν αναγνωρισμένη και η εκπαίδευση στο εξωτερικό απαιτούσε τεράστιο οικονομικό κόστος. Συνεπώς, είναι άδικο να εξομαλύνονται οι διαφορές αυτές και να κρίνονται οι νέοι από το βαθμό του απολυτηρίου όταν ήταν 18 χρονών εφόσον οι ίδιες οι συνθήκες είναι διαφορετικές.
Το ίδιο συμβαίνει και με το βαθμό του πτυχίου. Είναι αδιανόητο, να τοποθετούμε όλους τους υποψήφιους σε ένα ισοζύγιο και να τους αξιολογούμε με βάση το βαθμό αυτό εφόσον δεν προερχόμαστε όλοι από το ίδιο πανεπιστήμιο, την ίδια χρονιά, τις ίδιες συνθήκες.
Πρέπει όλα τα υπουργεία σε αναρτήσεις τους για προσλήψεις να λάβουν υπόψην αυτές τις πολύ σημαντικές διαφορές και να σταματήσουν να διαιωνίζουν την αδικία στους νέους. Με αυτόν τον τρόπο οι νέοι θα αρχίσουν να πιστεύουν ξανά σε ένα σύστημα το οποίο τους αποκλίνει και απορρίπτει συνεχώς. Συστήνω να λαμβάνεται υπόψη μόνο η μέρα απόκτησης του πτυχίου και μεταπτυχιακού καθώς και η ύπαρξη πείρας.